Dokuzuncu Hariciye Koğuşu alıntı ve sözleri

Bu güzel sayfada, ünlü yazar Peyami Safa‘nın “Dokuzuncu Hariciye Koğuşu” kitabından anlamlı sözleri sizler için hazırladık.
Sayfadaki bu güzel kitap sözlerini facebook, twitter ve whatsapp ile ya da kısa mesaj ile paylaşın.

Herkes yalandan nefret eder ve yalan söyler.

Önüme çıktığını görmek beni hem sevindiriyor, hem kederlendiriyordu.

Beni hem dinlemeğe, hem anlamağa mecbursun.

Ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürdüm.

Bana uzatılan ellere bir uçurumun dibinde imişim gibi sarıldım.

Bu odada bir şey var, mühim bir şey.

Arkamdan bir şehir kaçıyor.

İçimde hep ne olduklarını bilmediğim gizli ve meçhul ümitlere sarılmıştım; onlar olmasa bir saniye nefes alamazdım.

Onunla aramızda her şey o kadar bitmiş ki bir kelime bile konuşamıyoruz.

Söyleyeceği mühim şeylerin vahametini evvelâ gözleriyle haber verdiğini anlıyordum.

Bütün bu ev, bütün bu insanlar bana yabancı geliyordu.

Kendi kendime çok borçlandım. Kendime vaadettiğim şeyleri yapamazsam utancımdan aynaya bakamayacağım…

Bir tek cevabı saatlerce sürebilecek sorular soruyorlardı; hiçbirine cevap veremiyordum.

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu alıntı ve sözleri

Büyük bir hastalık geçirmeyenler, her şeyi anladıklarını iddia edemezler.

Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Peyami Safa

Istıraptan korkmamanın tek ilacı ıstıraptır. Bu ateşi o ateş söndürür.

Kendimi en çok sevdiğim an, kendime çok acıdığım an.Beni yalnız bu koruyor: Bu aşk, bu merhamet.„

Hani senin o güzel kelimelerin, çılgınlıkların, şarkıların, davetlileri kahkahalara boğan şakaların?

İçimde garip bir karıncalanma halinde birtakım  iniltiler , mırıltılar, şekilsiz gölgeler seziyordum.

Kendimde kaybettiğim şeyleri onda buluyordum.

Ve bana Goethe’nin bir safsatasını telkine çalıştı. Az ümit edip çok elde etmek hayatın hakikî sırrıdır.

Çabuk uyumak, kaybolmak istiyorum.

Daha büyük acılara hazırlanıyordum.

Hâlbuki mesele çok basit: İnsan hastalanır ve ölür.

Yalancı istikbalin şüpheli vaatlerine değil, teminatına ve senedine ihtiyacım var.

Kükürt serpmek bahanesiyle bağa gidiyoruz ve yere eğilerek, yapraklar arasında, dudaklarımızı birleştiriyoruz.

Ben ondan evvel, ruhen çocukluktan çıktım, daha evvel ciddileştim. O hâlâ çocuktu. Fakat bu benim hoşuma gidiyordu. Kendimde kaybettiğim şeyleri onda buluyordum.

Annelere anlatılan kederler taksim değil, zarbedilmiş olur: Çocuklarının felaketini iki kat şiddetle hisseden anneler, bu ıstıraplarını çocuklarına fazlasıyla iade ederler; böylece keder anadan çocuğa ve çocuktan anaya her intikal edişinde büyüdükçe büyür.

Yalana her şey isyan etmelidir. Eşya bile: Damlardan kiremitler uçmalıdır, camlar kırılmalıdır hatta yıldızlar düşüp gökyüzünde bin parçaya ayrılmalıdır.

Öyle bir yaşta idim ve öyle bir mizaçta idim ve çocukluğumda o kadar az oyun oynamıştım ve aldatmasını o kadar az öğrenmiştim ki, yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşırıyordum.

Kitap hakkında detaylı bilgi (1000kitap)

Benzer içerikler:

• Ruh Adam sözleri ve alıntıları | Hüseyin Nihal Atsız
• İnsan Neyle Yaşar alıntı ve sözleri | Lev Tolstoy
• Fareler ve İnsanlar sözleri | John Steinbeck

Sayfa içeriği: 9 hariciye koğuşu kitabı,dokuzuncu hariciye koğuşu pdf,dokuzuncu hariciye koğuşu özet kısa,9 hariciye koğuşu kitap özeti,9. hariciye koğuşu pdf,9. hariciye koğuşu konusu,peyami safa 9 hariciye koğuşu özet,9 hariciye koğuşu kısa özet,dokuzuncu hariciye koğuşu özeti,peyami safa dokuzuncu hariciye koğuşu özet,dokuzuncu hariciye koğuşu kaç sayfa,dokuzuncu hariciye koğuşu konusu,peyami safa 9. hariciye koğuşu özet,peyami safa dokuzuncu hariciye koğuşu,9 hariciye koğuşu pdf indir,