Fareler ve İnsanlar sözleri | John Steinbeck

Bu güzel sayfada, ünlü yazar John Steinbeck’in çok satan kitabı “Fareler ve İnsanlar”dan anlamlı sözleri sizler için hazırladık.
Sayfadaki bu güzel kitap sözlerini facebook, twitter ve whatsapp ile ya da kısa mesaj ile paylaşın.

En İyi Fareler ve İnsanlar sözleri

“Üzülme,” dedi.”Bazen mecbur kalır insan.”

İncitme! İncittiğin yerden incinirsin.

Biz onlara benzemeyiz. Niye mi? Çünkü, çünkü yanımda sen varsın, beni kollarsın, senin için de ben varım. Niyesi bu işte…

Birbirini tamamlayan iki insan gibiyiz.

İnsan geceleri burada böyle yalnız kaldı mı ,kitap okur…

İnsanlarla arasına belli bir mesafe koyardı ve onlardan da bu mesafeye saygı göstermelerini beklerdi.

Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister doğru mu yanlış mı diye ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz gösterecek kimsesi olmadığından.

Kitaplar işe yaramıyor. İnsanın yanında olacak birine ihtiyacı var. inlemeyi andıran bir sesle devam etti: “İnsan yanında biri olmazsa delirir. Kim olduğu önemli değildir, yeter ki yanında olsun.”

“İnsan çıldırır kimsesi yoksa.”

Gitti işte… Herkes nasıl giderse o da öyle gitti.

Fareler ve İnsanlar sözleri | John Steinbeck

İnsan alıştığı gürültüyü bile arar..

John Steinbeck, Fareler ve İnsanlar

Ona ne kadar alıştım bilemezsiniz…

Kötülük olsun diye yapmadım ki, sadece sevmek istemiştim ..

“Beni istemiyorsan şu dağlara gider, bir mağara bulurum. Bana git demen yeter.

Ne sanıyor bunlar beni anlamadım ki.

Kimsenin benim nasıl bir hayat sürdüğümü gördüğü yok.

Lennie saf saf sordu:
-Zenci ne demek?
Crooks güldü:
-Beyazlara benzemeyen adam demek…
-Neden benzemiyormuşsun? Sen de herkes gibi bir adamsın..

Bizim gibileri, yani çiftliklerde ırgat olarak çalışanlar, dünyanın en yalnız adamlarıdır. Aileleri yoktur. Hiçbir yere ait değildirler. Çiftliğin birine kapılanır, kısmette ne varsa cebe indirirler. Sonra kente gidip o paranın dibine darı ekerler. Bundan sonra yapacakları ilk iş, başka bir çiftliğin kapısını çalıp kuyruk sallamak olur. Hayattan bekledikleri hiçbir şey yoktur.

Artık pek birlikte yolculuk eden olmuyor. Neden bilmiyorum ama belki de bu kahrolası dünyada herkes birbirinden korkmaya başladı.

Tanrım yalnız olsaydım ne kadar rahat bir hayatım olurdu.

O kadar çok anlattırdı ki, ben de belki bir gün gerçekleştiririz hayalimizi diye umut etmeye başladım.

Birkaç çift de güvercin bırakırız değirmenin yöresinde uçup dursunlar… tıpkı çocukluğumdaki…

Biz küçük bir yer alacağız.Bir evimiz, bir bahçemiz, bir yoncalığımız olacak..

“Kendin anlatsana! Hepsini biliyorsun.”
“Yoo, sen anlat. Ben anlatınca aynı olmuyor.”

Hayatımın kalan kısmını hemen unutmam için sana bir şeyler söyleyerek geçirebilirim de aslında, ben sana bir şeyler tembih ederim, sen unutursun, ben bir daha anlatırım.

Oysa şimdi neyim var elimde?”diye devam etti George öfkeyle.”Bir sen varsın!

Neden öldün ki hemen? Fare kadar küçük de değildin.”

Gece burada tek başına bir adam düşün, işte ya kitap okuyor ya da bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister doğru mu yanlış mı diye ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu gördüğünden tam emin olamaz gösterecek kimsesi olmadığından…

Boyuna kitap okuyup durur. Odasında bir sürü kitap var.

Hep birbirinizden korkuyorsunuz siz, işte sorun burada. Her biriniz, ötekilere açık vermekten korkuyor.

Beni barakada nasıl istemiyorlarsa, ben de sizi burada istemiyorum.
“Niye istemiyorlar?” diye sordu Lennie.
“Siyahım da ondan. Oturup kağıt oynarlar, siyahım ya, beni oynatmazlar… Kokuyorsun diyorlar. Bana sorarsan, asıl siz leş gibi kokuyorsunuz.

“Atla suya dedim.” Atladı. Hiç yüzme bilmiyordu. Biz onu çıkarana dek nerdeyse boğuluyordu. Onu çekip sudan çıkardım diye bana öyle minnet duydu ki “atla!” diyenin ben olduğumu hepten unutmuştu. İşte… Onunla bir daha asla dalga geçmedim..

“Bir de ineğimiz olacak,” dedi George. “Belki domuzumuz, tavuklarımız da… düzlüğe biraz… yonca ekeriz…”
“Tavşanlar için,” diye bağırdı Lennie.
George, “Tavşanlar için,” diye yineledi.
“Ve tavşanlara ben bakarım.”
“Ve tavşanlara sen bakarsın.”
Lennie mutlulukla kıkır kıkır güldü. “Ve toprağımızın geliriyle geçiniriz.” “Evet!”

Kitap hakkında

Fareler ve İnsanlar, birbirine zıt karakterdeki iki mevsimlik tarım işçisinin, zeki George Milton ve onun güçlü kuvvetli ama akli dengesi bozuk yoldaşı Lennie Small’un öyküsünü anlatır. Küçük bir toprak satın alıp insanca bir hayat yaşamanın hayalini kuran bu ikilinin öyküsünde dostluk ve dayanışma duygusu önemli bir yer tutar. Steinbeck insanın insanla ilişkisini anlatmakla kalmaz insanın doğayla ve toplumla kurduğu ilişkileri de konu eder bu destansı romanında. Kitabın ismine ilham veren Robert Burns şiirindeki gibi; “En iyi planları farelerin ve insanların / Sıkça ters gider…”

fareler ve insanlar john steinbeck,fareler ve insanlar kitabı,fareler ve insanlar sözleri,fareler ve insanlar kitap özeti,fareler ve insanlar özet kısa,fareler ve insanlar kitabının özeti,fareler ve insanlar kaç sayfa ,fareler ve insanlar konusu ,john steinbeck fareler ve insanlar,john steinbeck sözleri

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu Sözleri